Gemaakt door: Annemarie te Grefte

Klas: 3T2

Docent: mevrouw Scholten

1. Zakelijke gegevens.

De titel van het boek is ‘dik in mijn hoofd’. Het boek is geschreven door ‘Victoria Farkas. De uitgever van het boek is ‘Moon’. Het boek is uitgegeven in het jaar 2007. Het boek heeft ‘223’ bladzijdes.

2. De samenvatting.

Roos is een meisje van 14 jaar. Ze heeft 3 goeie vriendinnen. Iedere maand houden ze een filmavond. Roos is heel onzeker over zichzelf en over haar verliefdheid op Constantijn. Als er ook nog een nieuw meisje op school komt die wel dun is en die verkering met Constantijn krijgt. Gaat Roos afvallen. Ze heeft bijna geen contact meer met de buitenwereld alleen met ‘pro ana’ sites op het internet. Voor het eerst in lange tijd heeft Roos weer controle op zichzelf, maar ze heeft niet door dat haar leven in gevaar komt.

Roos heeft in filmavond met haar 3 vriendinnen Jet, Karlijn en Eva. Als Roos onder de film en koekje wil pakken zegt Jet voor de gein ‘zal je dat wel doen je hebt al vetrolletjes’ (ze is eigenlijk heel dun). Roos begint te twijfelen en legt het koekje terug op de schaal. Ze werd heel erg onzeker en begon over zichzelf te twijfelen ben ik echt dik.

De volgende dag gingen ze met z’n allen de stad in om kleren te kopen voor het herfstfeest. Roos had een mooie broek gezien er was er nog één en dat was haar maat. Ze ging naar de pashokjes en deed de broek aan. Ze vond de broek strak zitten. Ze kwam de pashokjes uit en liet de broek aan haar vriendinnen zien. Haar vriendinnen vonden de broek heel erg leuk en zeiden dat het Roos leuk stond. Roos wist wel beter. Ze ging weer naar de pashokjes en deed de broek uit. Ze hadden honger gekregen en gingen naar de mac. Roos was de enige die alleen een cola light bestelde.

Het was zondag roos was wakker het was nog vroeg, maar Roos vond dat niet erg. Vandaag begon haar nieuwe leven ze ging lijnen. Zodat als ze het vol zou houden de nieuwe broek aan zou kunnen op het herfstfeest.

Een week later vond roos dat ze nog niet veel was afgevallen. Na het ontbijt vroeg ze zich af wat ze zal gaan doen totdat Karlijne er was. Ze besloot om te gaan hartlopen. Haar Joggingbroek lag nog op school. Ze ging naar haar broers kamer en pakte een joggingbroek uit zijn kast eenmaal buiten zag ze pas dat het de lelijkste was, die knalgele. Ze ging hartlopen toen ze was gaan strekken kwam ze haar grote liefde Constantijn tegen, hij zij ‘hoi’ Roos was zo verbaast dat ze geen woord kon zeggen. Toen Constantijn al uit het zicht was verdwenen dacht Roos ‘hij zij wat tegen me’ pas later realiseerde ze zich dat ze voor gek liep in die knalgele joggingbroek en rende zo snel mogelijk naar huis. Ze belde Karlijne op dat ze nu moest komen ze ging gauw onder de douche. Na twintig minuten belde Karlijne aan.

Ze gingen naar de keuken. De vader van Roos zette een schaal met soesjes op de tafel. Roos heeft er geen gegeten en voelde zich sterk. Roos voelde zich steeds sterker worden ze was al twee weken bezig en had geen snoepje aangeraakt. Ook ging ze iedere dag hardlopen wel in haar eigen hippe trainingsbroek voor het geval ze iemand van school tegen kwam.

Roos ging op de weegschaal staan. Ze vond dat het wel heel langzaam ging met afvallen en ging nog minder eten.

Op maandag ging ze naar school er was een nieuw meisje op school Noa. Jet ging naar haar toe om met haar te praten. Roos had daar geen zin in, want Noa was heel erg dun. Karlijne en Eva gingen ook naar haar toe, Roos ging ook met ze mee. In de pauze kwam Noa bij hun zitten, toen ze Constantijn zag was ze verliefd. Ze vroeg is er iemand van jullie verliefd op Constantijn. Roos zij niks. Noa zei mooi dan is hij voor mij en ging naar Constantijn. Roos was heel erg jaloers op haar.

Het was vrijdag en vanavond was het grote herfstfeest. Met de broek in de hand liep ze naar de badkamer. Hij paste zonder dat ze haar adem in hoefde te houden. Ze ging naar beneden daar was haar vader aan het koken ze zag dat hij grote hoeveelheden bakboter voor het vlees gebruikte. Ze dacht ik kan de snoepjes laten staan maar tegen al die hoeveelheden boter kan ik niks doen. Bij het eten schepte ze vooral veel aardappels en groente op zodat het niet opviel dat ze geen stukje vlees at ook de jus liet ze staan.

Er klonk getoeter. Ze ging naast Karlijne op de achterbank zitten ze zei je zit er goed uit. Bij school wachtte Noa, Jet en Eva op hun. Toen Constantijn er was ging Noa naar Constantijn. Ze was de hele avond niet meer bij hem weg te slaan. Ze gingen dansen en op een schuifelnummer begonnen ze te zoenen. Roos kon dit niet aan zien en liep weg voor haar was het feest helemaal verpest.

Toen ze thuis was moest ze nadenken. Er was een enorme chaos in haar hoofd. Ze had nergens controle op alleen op het eten, het niet eten. Ze vond het fijn dat ze drie kilo was afgevallen, maar als ze nou weer ging eten zat alles er weer aan. Ze wou onder de vijftig kilo wegen. Ze moest nog 2 kilo afvallen dan was ze dun. Ze ging op internet kijken naar dingen die ze wel kon eten en welke dingen ze beter kon laten staan. Ze ging lijstjes maken op het ene lijstje zette ze de goede dingen en op het andere lijstje de slechte dingen.

 Ze had vakantie en dat vond ze heel fijn, want dan lette niemand op wat zij at, want haar ouders waren naar het werk en floortje logeerde de hele week bij opa en oma. Ze kwam Arne tegen in de keuken. Ze pakte het pak yoghurt en deed een beetje in het schaaltje en gooide er een lepel muesli bij in. Haar broer zij tegen haar ben je soms afgevallen. Hij zegt tegen haar dat ze niet moet doorslaan. Roos vindt het de grootste onzin, want zij vindt dat er niks aan de hand is. Ze had extra nog een keer wat yoghurt in haar schaaltje gedaan en nog een boterham gegeten. Ze had er spijt van, want toen ze dat at had haar broer niet gekeken. Ze werd heel erg onrustig en ging naar boven. Ze moest zich wegen. ze moest weten hoeveel ze was aangekomen. Ze was intotaal al 3,5 kilo afgevallen, daar was nu nog maar 3 kilo van over. Ze ging voor de spiegel staan en bekeek zichzelf. Ze sloeg geen stukje van haar lijf over. Ze was echt dik. Ze werd met de minuut dikker. Logisch dat Constantijn haar niet zag staan. Ze was boos op zichzelf dat ze zoveel gegeten had. Ze ging hardlopen. De paniek in haar hoofd nam af. Toen ze terug was mailde ze haar vriendinnen dat ze niet kwam. Ze zou nog minder gaan eten en nog meer gaan sporten.

Die avond at ze niks haar ouders waren niet thuis en het bord met restjes gooide ze in de prullenbak met de krant eroverheen zodat het niet opviel. Voor het eerst ging Roos met een hongergevoel naar bed. Ze ging haar lijstjes bijwerken, het lijstje met de goede dingen werd steeds korter en het lijstje met de slechte dingen steeds langer.

Een paar weken later ging ze weer op de weegschaal staan. Ze zag dat ze onder de 50 kg woog en was blij. Ze ging nog meer bewegen en nog minder eten en met de fiets naar school. Toen ze opstond werd het zwart voor haar ogen en had ze een duizeling even later trok het ook weer weg. Ze ging naar beneden om te ontbijten ze had zich voorgenomen om een cracker te eten, maar ze kon zich niet beheersen en at twee boterhammen. Ze kreeg heel veel spijt dat ze dat gedaan had.

Ze ging haar fiets zoeken in de schuur. Toen ze hem gevonden had ging ze meteen een eind fietsen. Op maandag kwam ze voor het eerst met de fiets naar school en iedereen vond het goed dat ze dat deed. Toen ze afstapte van haar fiets kreeg ze een duizeling en greep Karlijne vast. Karlijne zij tegen haar of ze nog wel wat at, want ze had haar al heel lang niet meer wat zien eten. Roos werd boos en liep weg.

Die vrijdag hadden ze een filmavond  bij Eva. Roos kwam later, omdat ze zogenaamd op Floortje moest passen. Toen Roos bij Eva was ging ze op de bank zitten en ineens stond Noa naast haar en zei: ‘dat is mijn plaats’. Roos wou opstaan, maar Noa zei: ‘blijf maar zitten’. Na één film zei Roos dat ze moest gaan en niet kon blijven slapen, want ze moest op Floortje passen.

Roos ging steeds minder eten en ging op internet zoeken naar een ‘pro ana site’ een daar praatte ze met andere mensen. Ze stelde een aantal vragen waarop het meisje aan de andere kant op antwoordde. Haar antwoorden waren vaak eten is slecht voor je, als je eet dan ben je een slappeling. Mensen die aan je vragen of je bent afgevallen zijn gewoon jaloers, omdat jij het wel kan en zij niet.

Roos sloot zich nog meer af en was alleen nog maar bezig met eten of niet eten. In de pauzes ging ze niet meer bij haar vriendinnen zitten, maar ging ze naar het studielokaal om te leren zo hoefde ze niet te denken aan wat ze wel of niet wat moest eten. De mensen om haar heen werden steeds bezorgder.

De kerstdagen kwamen er aan en dat betekende voor Roos heel veel vet eten eten. Roos at gewoon mee om geen ruzie te krijgen na het eten ging ze met haar zusje film kijken. Ze zij tegen Floortje: ‘ga jij maar een film uit zoeken ik moet nog even naar boven’. Roos loopt gauw naar boven pakt de weegschaal en loopt naar de badkamer. Ze spuugt al haar eten uit. Ze trekt door en gooit er extra wat chloor in. Ze gaat op de weegschaal staan en voelt zich goed. Als ze de deur los doet staat haar vader daar. Haar vader wil dat ze naar beneden gaat. Ze gaat mee. Beneden zijn haar moeder en oma heel bezorgd en haar vader is boos. Ze praten en Roos zegt: ‘ik ga wel weer eten’. Haar ouders geloven haar, maar dan komt Arne binnen. Hij zegt: ‘je gelooft haar toch zeker niet dat zij ze laatst ook tegen mij’. Haar ouders geloven haar wel en gaan haar helpen. Als ze nou moet eten moet ze gewoon mee eten. Maar als haar ouders het niet zien eet ze niks.

Op school moeten ze bij biologie een koeienoog ontleden dat moeten ze doen in twee tallen. Ze hebben een oneven aantal in de klas dat betekent dat ze bij een tweetal aan moet schuiven. Ze gaat naar Karlijne en Eva. Ze was heel erg duizelig maar probeerde toch naar hun toe te lopen. Ze was er bijna en toen viel ze flauw. Toen ze bijkwam zag ze alleen haar leraar en Jet, Eva en Karlijne. Haar leraar belde haar ouders op. Ze moest van moeder naar de dokter. De dokter verwees haar door naar een kliniek.

Na de zomervakantie was ze weer terug op school, het ging goed met haar. Maar ze viel steeds verder terug en at niet meer, maar ze durfde het niet uit te spugen daarom gebruikte ze nu laxeermiddelen. Ze kocht ze wel steeds in een andere winkel om niet betrapt te worden. Haar ouders werden weer heel bezorgd en haar vriendinnen ook.

Op de verjaardag van haar zusje kwam Karlijne ook. Ze gingen taart verdelen. Roos’ zusje zij ik wil geen taart daar word je dik van. Roos werd heel misselijk. Karlijne vroeg aan haar wie heeft je dat gezegd, ze had het van televisie. Roos kon weer ademhalen. Karlijne zei tegen haar: ‘kom we gaan even naar buiten’. Roos zei tegen Karlijne: ‘dat het niet goed met haar ging’.

De belangrijkste gebeurtenis.

Roos is heel erg onzeker en vindt zichzelf te dik en krijgt Anorexia.

De hoofdpersonen en zijn problemen.

Roos is 14 jaar oud. Heeft drie goede vriendinnen: Jet, Eva en Karlijne. Ze is verliefd op Constantijn als Noa bij hun op school komt krijgt zij verkering met hem en wordt Roos jaloers op haar ook, omdat zij heel dun was en Roos zichzelf dik vindt. Ze gaat afvallen, omdat ze zich dik vindt en dat het enige is waar ze zelf controle op heeft.

 Hoe de hoofdpersoon dit probleem probeert op te lossen en of dat ook lukt.

Roos denkt dat ze zelf te dik is en als Jet tegen haar zegt dat ze dat koekje niet moet eten, omdat ze al vetrolletjes heeft, besluit ze af te gaan vallen. Als Noa bij haar op school komt zij is heel erg dun, wordt ze heel erg jaloers en gaat ze nog meer afvallen. Als ze teveel eet volgens zichzelf spuugt ze het uit en op het laatst slikt ze laxeermiddelen om niet aan te komen en dun te blijven. Zo houdt ze controle over zichzelf en haar jaloezie, want op jaloezie heb je zelf geen controle.

De ontwikkeling die de hoofdpersoon doormaakt.

Roos is eerst een heel erg leuk vrolijk meisje. Later in het verhaal wordt ze verlegen als het om jongens gaat. Ze sluit zich helemaal af van haar vriendinnen en is alleen nog maar bezig met school, sporten en eten of niet eten. En krijgt anorexia.

De belangrijkste andere personen, beschrijf hun relatie met de hoofdpersoon en vertel welke belangrijkste eigenschap ze bezitten.

De andere personen ware: Eva, Jet, Karlijne en Arne.

Arne is net zoals Roos verantwoordelijk, aardig en geeft veel om zijn familie. Als hij door krijgt dat Roos aan het afvallen is is hij heel erg bezorgt om haar en wil haar helpen, omdat hij haar niet wil verliezen.                                                                                     

Jet is een echte flapuit en zegt alles wat erin haar opkomt ook als ze er iemand mee kwets ze heeft die dingen niet gauw door. Ze is altijd vrolijk maar als ze eenmaal door heeft dat het zo slecht gaat met Roos is ze heel erg bezorgt.      

Karlijne is de beste vriendin van Roos. Ze heeft alles heel gauw door. En wist ook dat Roos verliefd was op Constantijn. Zij was ook de eerste die door had dat het niet goed ging met haar. Zij was ook degene die actie ondernam door met haar ouders te gaan praten. Ze is vrolijk en gek op romantiek en een hele goede vriendin.                                                                                                               

 Eva is net als al haar andere vriendinnen erg aardig, lief en grappig. Ook zij heeft alles voor haar vriendinnen over.

De relaties tussen de hoofdpersonen en de andere personen en de veranderingen daarin.

Roos kan goed met haar vriendinnen praten en lachen. Later in het boek wil Roos veel alleen zijn en trekt ze zich terug, maar als Roos flauw valt zijn de vriendinnen er wel om haar te helpen en dat vond ze heel erg fijn. Arne vertelde ze vroeger altijd alles, maar ze was ook even boos op hem, omdat hij zij dat Roos anorexia had en toch niet meer ging eten.

Waar de gebeurtenissen zich afspelen.

Waar wordt niet echt aangegeven, maar ik denk gewoon in Nederland. Bij Roos thuis, bij eva thuis, bij Karlijne thuis, op school.

Wanneer de gebeurtenissen zich afspelen.

De gebeurtenissen kunnen zich nu afspelen, maar kan natuurlijk ook een paar jaar geleden zijn geweest, omdat er veel dingen van nu in voorkomen. Er wordt in het boek ongeveer een jaar over Roos’ leven verteld.

Hoe het verhaal is opgebouwd.

Het verhaal is chronologisch verteld. Alles volgt op elkaar zonder terugblikken en tijdsprongen.

3. Over de auteur.

Victoria Farkas is geboren in 1973. Ze studeerde aan de pabo en stond drie jaar voor de klas. Daarna besloot ze te gaan doen wat ze het liefst wilde: schrijven! Ze werkte o.a. voor ‘Kidsweek’ en ‘Spits’. Inmiddels is ze fulltime schrijfster. Voor kinderen vanaf acht jaar schreef ze de dierenpolitie, voor lezers vanaf twaalf onder andere ‘dik in mijn hoofd’ en ‘Alles is anders’.

4. Over het boek.

 Welke illustratie staat er op de voorkant van het boek? Leg duidelijk uit wat deze illustratie met het boek te maken heeft.

 Een normaal meisje. Ik denk dat het te maken heeft met hoe Roos er eerst uit zag en dat zij vondt dat zo erg dik was maar dat niet is.

Is het boek aan iemand opgedragen? Probeer erachter te komen wie het zijn en wat ze met de schrijver te maken hebben.

 Ze heeft het boek niet aan iemand opgedragen.

Beschrijf de plaatsen die voorkomen in het boek. Verklaar waarom de schrijver hiervoor gekozen heeft en wat ze met het verhaal te maken hebben.

Bij haar thuis: omdat als je Anorexia hebt of ontwikkeld je vaak thuis terug trekt op je kamer veel gaat sporten en onder het eten probeert uit te komen.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           School: omdat meisje van 14 jaar elke dag naar school moeten en daar dus veel van hun leven afspeelt.

Bij eva en Karlijne thuis: omdat meisje van 14 jaar vaak bij vriendinnen zijn.

Vanuit welk perspectief is het verhaal geschreven leg uit!

 Uit het perspectief van de schrijver, want in het boek staat er altijd als Roos iets zegt …….roos zegt.

Heeft het verhaal een open of gesloten einde? Leg ook dit uit.

Het verhaal heeft een open einde, omdat roos terugvalt in haar eetstoornis en dat op het laatst toegeeft, maar je weet niet wat er daarna met haar gaat gebeuren.

5. Leeservaring.

Onderwerp:

Het onderwerp van het boek sprak me aan, want ik heb het zelf ook en ik kon mezelf er heel goed in verplaatsen in wat zij voelde. Het was soms ook wel confronterend.

Het verhaal heeft me geen nieuwe kanten van het onderwerp laten zien.

Ik ben niet door het verhaal aan het denken gezet.

Er is niet helemaal uitgekomen van het verhaal van wat ik van tevoren verwachte, want ik had gedacht dat het wat sneller zou gaan en als zij opgenomen werd in de kliniek had ik verwacht dat ze iets meer zouden vertellen over wat ze daar deden.

Ik ben niet anders over het onderwerp gaan denken.

Het onderwerp is goed uitgewerkt.

Het onderwerp is voor mij wel een beetje voorspelbaar uitgewerkt, omdat ik zelf weet wat zij doormaakt.

Ik vind dat de kant van hoe ze het krijgt uitvoerig besproken wordt, maar de kant ze in de kliniek ziet te weinig aandacht krijgt.

Gebeurtenissen:

Het verhaal bevat genoeg gebeurtenissen om je te blijven boeien, omdat er steeds weer iets met haar gebeurde.

Er zit genoeg tempo in het verhaal, omdat er steeds weer iets gebeurd.

Het gaat vooral om de gedachten en gevoelens van de hoofdpersoon en ik vind de nadruk daarop wel goed, omdat anorexia ook heel veel te maken heeft met gedachtes en gevoelens.

De gebeurtenissen hebben wel indruk op mij gemaakt, want ik dacht dat ik de enige was die mij zo voelde maar dat is dus niet zo.

De gebeurtenissen zijn geloofwaardig.

De gebeurtenissen zijn voor mij heel herkenbaar, omdat ik het zelf ook heb.

Ik heb zelf wel zo iets meegemaakt, want ik heb het namelijk zelf en het geeft me daardoor wel meer betekenis, omdat ik me zelf kan verplaatsen, omdat ik ook veel van die dingen heb gedaan.

Personages:

De hoofdpersoon gaat voor mij leven, omdat ik weet waarvoor ze het doet. De andere personages gaan ook voor mij leven, omdat mijn vriendinnen die dingen ook hebben geprobeerd, maar ik daar ook niet naar luisterde.

De ander personen gedragen zich wel zoals het hoort alleen vind ik dat haar vader verkeert reageert als hij merkt dat ze anorexia heeft hij wordt boos op haar dat ze al het eten weggooit terwijl zij er niks aan kan doen.

Je komt genoeg te weten over de personages te weten om hun te begrijpen.

Ik begrijp de personages goed, omdat ik het zelf heb en ik praat er wel is met mijn vriendinnen over dus ik weet wel een beetje hoe ze zich voelen.

De personages veranderen wel door wat ze meemaken dat is ook logisch dat ze heel bezorgd zijn om hun vriendin, omdat ze haar niet kwijt willen raken.

Ik vind de beslissing van haar vader dat ze niet opgenomen hoeft te worden in een kliniek onbegrijpelijk, omdat ze geholpen moet worden, want je kunt het niet in je eentje.

Bouw:

Ik vind dat de gebeurtenissen logisch op elkaar volgen, want ze beginnen met dat ze een opmerking krijgt over dat ze dik is. zij denkt dat het ook echt zo is en gaat afvallen. Ze vind zich nog steeds te dik en gaat nog verder afvallen en uiteindelijk valt ze flauw dat is logisch, want je lichaam kan niet zo lang zonder eten.

Het is wel spannend opgebouwd, omdat je niet weet hoe de vriendinnen reageren en hoe zij daar dan weer op reageert.

Het verhaal heeft geen ingewikkelde opbouw, want het is best begrijpelijk verteld over wat ze gaat doen en wat ze voelt.

Het verhaal bevat geen tijdsprongen of terugblikken.

Het verhaal heeft wel een goed slot. Ik vind het geen plezierig slot, omdat ze weer terugvalt en je niet weet of ze er ooit vanaf komt.

Taalgebruik:

Ik vind het boek makkelijk om te lezen dat komt denk ik ook wel door het taalgebruik, want dat is gewoon Nederlands en niet met zulke moeilijke woorden. Het bevat niet veel beschrijvingen. Er zitten wel gesprekken in ik vind dat wel plezierig, omdat je dan ook weet hoe de ander er over denkt.

6. verwerkingsopdracht.

Zoek ten minste acht foto’s die goed bij het verhaal passen. Maak er een fotocollage van en schrijf er een toelichting bij.

Ze viel terug in haar eetstoornis maar durfde niet meer over te geven dus ging ze laxeertabletten slikken.

Ze wou niet eten en als ze wat wou

eten zat ze de hele

tijd te twijfelen wat ze nou zou gaan eten.

Ze bekeek zichzelf in de spiegel en zag zich zelf heel erg dik terwijl ze eigenlijk heel dun is.

Ze zat in het begin te twijfel

of ze dik of dun zou zijn.